ارزیابی تحولی كیفیت روابط دوستی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسي تحولي کيفيت ارتباط نوجوانان با دوستان هم جنس و غير هم جنس بود. بر اساس روش نمونه برداري در دسترس، 182 دانش آموز نوجوان دختر و پسر 13، 15 و 17 ساله ساکن شهر تهران که در سال تحصيلي 90-89 مشغول به تحصيل بودند، انتخاب شدند و کيفيت رابطه آنها با دوستان هم جنس و غير هم جنس با سياهه شبکه روابط (فورمن و بارمستر، 1985) مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از تحليل واريانس چند عاملي و تحليل واريانس يک راهه تحليل شدند. نتايج نشان دادند که براي دختران مهم ترين ابعاد کيفيت رابطه گزارش شده با دوست هم جنس، عاطفه و خودافشاگري و با دوست غير هم جنس، عاطفه و همنشيني بود. براي پسران نيز مهم ترين ابعاد کيفيت رابطه با دوست هم جنس، همنشيني و حمايت ورزي و با دوست غير هم جنس، عاطفه و حمايت ورزي بود. در هر دو گروه، کيفيت رابطه با دوستان هم جنس تحت تاثير سن و جنس قرار داشت اما در مورد ارتباط با دوست غير هم جنس اثر سن معنادار نبود. افزون بر آن، نتايج نشان دادند که کيفيت رابطه نوجوانان فاقد دوست غير هم جنس با پدر، بهتر از همتاهاي داراي دوست غير همجنس بود.