چکیده مقاله
یکی از مهمترین وظایف مدیریت منابع انسانی سازمانها، وظیفه حفظ و نگهداری نیروی انسانی میباشد. در این راستا، نرخ ترک خدمت بهعنوان یکی از شاخصهای اصلی برای ارزیابی عملکرد مدیریت منابع انسانی، مورد استفاده قرار میگیرد؛ و چنانچه در حد متعارف قرار داشته باشد، عملکرد مدیریت در زمینه حفظ و نگهداری پرسنل، مطلوب قلمداد میشود. اما روی دیگر سکه نیز مطرح است و آن اینکه پرسنلی که در سازمان باقی ماندهاند، برای ماندن چه دلایلی داشتهاند. بدون شک ماندگاری سازمانی پرسنل با هر نوع دلیلی مطلوب مدیریت سازمان نبوده و چنانچه، ترکیب صحیحی از دلایل در این زمینه وجود داشته باشد، مدیریت سازمان میتواند با خاطری آسوده به فعالیتهای خود بپردازد. به عبارت دیگر، میتوان گفت که هر اندازه عوامل انگیزشی، تأثیر بیشتری برماندگاری سازمانی پرسنل داشته باشند، عملکرد مدیریت سازمان، مطلوبتر بوده است. در این مقاله سه دسته عوامل انگیزشی (رضایت شغلی)، عوامل محیط داخلی سازمان و عوامل محیط خارجی سازمان به عنوان اصلیترین عوامل مؤثر برماندگاری سازمانی تعریف و مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتایج بهدست آمده، نشان میدهد که عوامل محیط داخلی، محیط خارجی و انگیزشی از لحاظ تأثیر گذاری برماندگاری افراد در سازمان، ردههای اول تا سوم را به خود اختصاص دادهاند. همچنین رابطه میزان تأثیر عوامل انگیزشی و تأثیر عوامل محیط خارجی برماندگاری افراد از نوع معکوس است یعنی هر چه تأثیر عوامل انگیزشی کاهش مییابد، تأثیر عوامل محیط خارجی بر ماندگاری پرسنل افزایش مییابد. مفهوم این رابطه این است که بسیاری از افرادی که از کارشان ناراضی هستند، بواسطه فشار عوامل محیط خارجی در سازمان باقی میمانند و این به هیچ عنوان برای مدیریت شرکت مطلوب نخواهد بود. همچنین نتایج تحقیق نشان میدهد عملکرد مدیریت شرکت در حفظ و نگهداری پرسنل مطلوب نبوده و لازم است، شیوههایی جهت تأثیر هر چه بیشتر عوامل انگیزشی به کار گرفته شود.