رابطه كمال گرایی و فرسودگی در ورزشكاران نخبه دارای معلولیت های جسمانی - حركتی

هدف اين تحقيق تعيين رابطه کمال گرايي و فرسودگي در ورزشکاران نخبه معلول جسماني - حرکتي بود. 118 نفر (با ميانگين سني 24.83±5.74 سال، سابقه ورزشي 12.43±6.53 سال و سابقه رقابتي 8.39±4.40 سال) از ورزشکاران حاضر در بازي هاي آسيايي گوانجو در سال 2010، به صورت داوطلبانه مقياس کمال گرايي مثبت و منفي (هاس و پراپاوسيس، 2004) و پرسشنامه فرسودگي ورزشکار (رادک و اسميت، 2001) را تکميل کردند. ضرايب همبستگي پيرسون نشان دادند که (1) کمال گرايي مثبت، روابط منفي معنادار با کاهش احساس پيشرفت، خستگي جسماني / هيجاني، احساس بي ارزشي و سطح کلي فرسودگي دارد، و (2) رابطه کمال گرايي منفي فقط با بعد کاهش احساس پيشرفت، معنادار بود. نتايج تحليل رگرسيون نشان دادند که تنها کمال گرايي مثبت پيش بيني کننده معنادار سطح کلي فرسودگي است. بر اساس يافته ها، وجود گرايش هاي کمال گرايي مثبت در پيشگيري از اثرات مخرب فرسودگي در ورزشکاران معلول جسماني - حرکتي موثر است