چکیده مقاله
استفادهکنندگان از صورتهای مالی برای انجام تصمیمگیریهای منطقی خود نیاز به ارزیابی عملکرد شرکتها دارند و یکی از راههای انجام این ارزیابی تجزیه و تحلیل صورتهای مالی است. استفاده از نسبتهای مالی برای تجزیه و تحلیل مزبور یکی از معمولترین روشهاست. نسبتهای مالی ارتباط بین دو یا چند عدد را نشان میدهد که از صورتهای مالی استخراج شده است. معمولاً به نسبتهای بهدست آمده از صورت سود و زیان و ترازنامه (تعهدی) نسبت به نسبتهای حاصل از صورت جریان وجوه نقد توجه بیشتری میشود.
در این مقاله، کاربرد نسبتهای حاصل از صورت جریان وجوه نقد در ارزیابی عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، برای چهار صنعت تجهیزات، کانی غیرفلزی، غذایی و شیمیایی و دارویی، بررسی شده است. برای انجام این پژوهش 5 فرضیه اصلی و یک فرضیه فرعی طراحی و مورد آزمون قرار گرفت. مقایسه نتایج حاصل از آزمون فرضیهها نشان میدهد که نسبتهای تعهدی و نسبتهای حاصل از صورت جریان وجوه نقد هر کدام دارای محتوای اطلاعاتی خاصی هستند و نمیتوان این دو را جایگزین یکدیگر کرد و ارائه آنها در کنار یکدیگر میتواند به شناخت بهتر نقاط قوت و نارساییهای یک واحد تجاری کمک کند. همچنین، نسبتهای نقدی به خوبی میتواند تصویر مناسبی از سودآوری، بازده و توان پرداخت بدهی شرکتها را ارائه دهد، ولی نسبتهای مزبور در نشان دادن تصویری مناسب از نقدینگی شرکتها ناتوان است.