ارزیابی عوامل مؤثر در عملکردهای اقتصادی و اجتماعی استان‌های کشور

در چند سال گذشته استان‌های کشور به سطوح متفاوتی از توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دست یافته‌اند. در این مقاله با استفاده از تحلیل پوششی داده‌ها عملکرد نسبی هر یک از استان‌های کشور مورد بررسی قرار می‌گیرد. به این منظور با توجه به داده‌های موجود، سه نهاده (نسبت جرائم، بیکاری و بیسوادی) و سه ستاده (GDP، امید به زندگی و اشتغال) برای سال 1383 در نظر گرفته شده و از یک مدل CCR-DEA استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که 9 استان از 28 استان، درمقایسه با استان‌های دیگر کارآ بوده‌اند. علاوه بر این برای استان‌های ناکارا نشان داده می‌شود که در چه بخش‌هایی از نهاده‌ها و ستاده‌ها و به چه میزان از ناکارآمدی برخوردار بوده‌اند. ضمنا" اهداف مناسبی برای استان‌های ناکارآ تعیین شده است. برای رتبه‌بندی استان‌ها از مدل اندرسون پترسون و ماتریس کارآیی متقاطع استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که سه استان تهران، اصفهان و بوشهر در هر دو روش رتبه‌بندی بالاترین رتبه‌ها را داشته‌اند.