میزان توجه به دینورزی و مؤلفه‌های بین فردی آن درکتاب‌های درسی دوره ابتدایی

در دهه‌های اخير، شاهد توجه روز افزون محققان و صاحب نظران حوزه‌های روان‌شناسی و علوم تربيتی به دينداری و آموزه‌های برگرفته از آن هستيم. بر اين اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی ميزان توجه کتاب‌های درسی دوره ابتدايی به دينورزی و مهارت‌های دينی بين فردی با استفاده از روش تحليل محتوايی است. با استفاده از نمونه‌گيری تمام شمار،‌ کليه کتاب‌های درسی دوره ابتدايی که شامل 35 جلد و 8 عنوان بوده و درسال 1389 تأليف شده‌ است، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها عبارت بود از سيستم مقوله بندی و رمزگذاری متغيرها وخرده متغيرها که می‌توان از آن به عنوان فهرست وارسی يادکرد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌های آماری توصيفی و مجذور خطی يا  x2، استفاده شد. يافته‌ها نشان داد که بين کتاب‌های درسی مختلف و همچنين پايه‌های مختلف تحصيلی از نظر ميزان تأکيد برمتغيرهای دينورزی، ‌تعاون، صله رحم، ‌سپاسگزاری و گذشت تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که بيشترين ميزان تأکيد درکتاب‌های درسی مربوط به متغير دين ورزی و کمترين ميزان تأکيد مربوط به متغير صله رحم بوده است. با توجه به يافته‌های فوق می‌توان نتيجه گرفت که تأکيد کتاب‌های درسی دوره ابتدايی در وهله اول بر پرورش روحيه دينداری آشنايی دانش‌آموزان با اصول و فروع دين بوده و پرورش مهارت‌های بين فردی دينی از اولويت دوم و کمتری برخوردار است.

واژه‌های كليدي: اصول و فروع دين، ‌مهارت‌هاي بين فردي ديني، ‌ تحليل محتوا، ‌ كتب درسي