اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بیان گری و مطلوبیت اجتماعی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر بيان گري و مطلوبيت اجتماعي دانشجويان دانشکده علوم اجتماعي دانشگاه رازي کرمانشاه بود. از بين 500 دانشجوي سال اول، 40 دانشجو با بيان گري متوسط به پايين و مطلوبيت اجتماعي متوسط به بالا به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفري به عنوان گروه گواه و گروه آزمايش جايگزين شدند. گروه آزمايش، 18 جلسه 90 دقيقه اي (دو بار در هفته) آموزش مهارت هاي زندگي دريافت کرد. گروه گواه هيچ آموزشي دريافت نکرد. شرکت کنندگان هر دو گروه، قبل و پس از مداخله به مقياس بيان گري (لي، هالبرگ، سلمون، و هاس، 1985) و مقياس مطلوبيت اجتماعي (کراون و مارلو، 1960) پاسخ دادند. نتايج تحليل کوواريانس نشان دادند که بين ميزان بيان گري و مطلوبيت اجتماعي در گروه آزمايش و گواه تفاوت معنادار وجود دارد. يافته ها نشان دادند که آموزش مهارت هاي زندگي، بيان گري و مطلوبيت اجتماعي را افزايش مي دهد.