درامدی نظری بر تصمیم¬گیریِ راهبردیِ حکمت بنیان

این مقاله برآن است تا با نگاهی حکمی و فلسفی به سیره مدیریتی و رهبری حضرت امام خمینی(ره)، نکاتی را از تصمیم­گیری راهبردی ایشان مشخص و بررسی کند و به آنها در بافت نظری سامان دهد. فرض نگارنده این است که فهم عميق تصميمات راهبردي امام خميني(ره) جز از طريق درك و فهم مبادي حكمي و فلسفي انديشه ایشان امکانپذیر نیست. روش این پژوهش، «مطالعه چند موردی» بوده و با به­کارگیری روش تحليل داده­های ادهوك از شیوه تحلیل تم برای طبقه­بندی و کدگذاری محتوای پیامها و نامه­های امام خمینی(ره) استفاده شده است. طبق یافته­های این پژوهش، شاکله تصمیم­گیریهای امام خميني(ره) مبتنی بر آرمانگرایی واقعیت­نگر بوده است که محصول این دستگاه تصمیم­گیری، تصمیمات راهبردي حکیمانه خواهد بود