مقایسه انگیزش تحصیلی و کیفیت زندگی دانش‌آموزان پسر مشمول ارزشیابی توصیفی با ارزشیابی سنتی

پژوهش حاضر، با هدف مقايسه انگيزش تحصيلی و کيفيت زندگی دانش‌آموزان پسر مشمول ارزشيابی توصيفی با ارزشيابی سنتی پايه چهارم ابتدايی شهر قاين انجام شده است. جامعه آماری آن دانش‌آموزان پايه چهارم شهر قاين در سال تحصيلي90 ـ 89 بالغ بر 698 نفر دانش‌آموز پايه چهارم ابتدايی (70 نفر تمامی دانش‌آموزان طرح ارزشيابی توصيفی و 628 نفر از کلاس‌های ارزشيابی سنتی‌) بوده که با روش نمونه‌گيری چند مرحله‌ای، حجم نمونه 136 نفر برآورد شده است. روش اين پژوهش توصيفی از نوع علی ـ مقايسه‌ای بود و به منظور گردآوری داده‌ها پرسشنامه انگيزه به تحصيل همچنين پرسشنامه استاندارد کيفيت زندگی در مدرسه مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌های مانوا (MANOVA) وآزمون t استفاده شده است. نتايج نشان داد که بين انگيزش تحصيلی دانش‌آموزانی که با ارزشيابی کيفی ـ توصيفی سنجش می‌شوند با دانش‌آموزانی که با تحت سنجش ارزشيابی سنتی سنجش بودند، تفاوت معناداری مشاهده نشد (115/ 0P=، 585/1-=t). بين کيفيت زندگی در مدرسه دانش‌آموزانی که با ارزشيابی کيفی ـ توصيفی سنجش می‌شوند با دانش‌آموزانی که تحت سنجش با ارزشيابی سنتی بودند، تفاوت معناداری مشاهده نشد (750/0P=، 318/0=t). بين کيفيت زندگی و انگيزش تحصيلی دانش‌آموزان رابطه مستقيم و معناداری وجود دارد.

واژه‌های كليدي: ارزشيابي توصيفي، ارزشيابي سنتي، انگيزش تحصيلي، كيفيت زندگي در مدرسه، آموزش ابتدایی،