حافظه تاریخچه شخصی و طرحواره های اولیه در كودكان آزاردیده: پیش بینی كیفیت زندگی

هدف پژوهش حاضر مقايسه کودکان آزارديده و آزارنديده در حافظه تاريخچه شخصي، طرحواره هاي کودکي، کيفيت زندگي و پيش بيني کيفيت زندگي آنها بود. 50 کودک 8 تا 12 سال دختر و پسر که به گزارش معلمان به عنوان کودکاني معرفي شدند که توسط اعضاي خانواده مورد سوء رفتار جسمي واقع مي شدند و 50 کودک آزارنديده به روش نمونه برداري دردسترس از منطقه 16 شهر تهران انتخاب شدند و به دو گروه 25 نفري ايراني و افغاني تقسيم شدند و به تکليف حافظه تاريخچه شخصي (ويليامز و برادبنت، 1986)، سياهه طرحواره کودکان (ريجکبوار و دبو، 2009) و پرسشنامه غربالگري کودکان (طرح سلامت اروپا، 2004) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از خي دو چندمتغيري، t مستقل و رگرسيون چندمتغيري استفاده شد. نتايج نشان دادند آزارديدگي به طور کلي با نوع خاطره هاي مطرح شده توسط کودکان مرتبط نيست، هرچند با تعداد بيشتر خاطره هاي عام در واژه هاي مثبت و خنثي همراه بود. همچنين، نتايج نشان دهنده تفاوت معنادار دو گروه در طرحواره ها و کيفيت زندگي و نيز امکان پيش بيني کيفيت زندگي از طريق طرحواره ها بود. بر مبناي نتايج به دست آمده، مي توان با بررسي طرحواره ها، در جهت شناسايي کودکان در معرض خطر و کنترل شرايط زندگي آنها اقدام کرد.