حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در نوجوانان: نقش واسطه ای خودكارآمدی و حرمت خود

هدف پژوهش حاضر ارائه يک مدل براي ارتباط حمايت اجتماعي، خودکارآمدي، حرمت خود و رضايت از زندگي بود. 213 دانش آموز مقطع دبيرستان (111 دختر، 102 پسر) براي شرکت در اين مطالعه به روش نمونه برداري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند و مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراک شده (زيمت، دالم، زيمت و فارلي، 1988)، مقياس خودکارآمدي عمومي (شرر و ديگران، 1982)، مقياس حرمت خود (رزنبرگ، 1965) و مقياس رضايت از زندگي (دينر، امانس، لارسن و گريفين، 1985) را پاسخ دادند. نتايج تحليل مسير نشان دادند حمايت اجتماعي با سه متغير خودکارآمدي، حرمت خود و رضايت از زندگي رابطه مثبت معنادار دارد. افزون بر آن، رابطه حرمت خود با رضايت از زندگي و رابطه خودکارآمدي با حرمت خود مثبت و معنادار بود. در مجموع يافته ها نشان دادند حمايت اجتماعي بر رضايت از زندگي اثر مستقيم دارد و به واسطه خودکارآمدي و حرمت خود بر رضايت از زندگي به صورت غيرمستقيم تاثير گذار است. نتايج اين پژوهش ضرورت توجه به منابع حمايت اجتماعي در تقويت خودکارآمدي، حرمت خود و رضايت از زندگي نوجوانان را مورد تاکيد قرار داد.