رابطه سبك های دلبستگی و سازگاری اجتماعی: نقش واسطه ای هوش هیجانی

هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش واسطه اي هوش هيجاني در رابطه بين سبک هاي دلبستگي و سازگاري اجتماعي بود. 206 دانشجوي سال اول مقطع کارشناسي دانشگاه شيراز با استفاده از روش نمونه برداري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک هاي دلبستگي (هازن و شيور،1987)، فرم کوتاه شده پرسشنامه هوش هيجاني (پترايدز و فارنهام، 2001) و سياهه سازگاري اجتماعي (بل، 1968 نقل از فرقداني، 1381) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند سبک هاي دلبستگي ناايمن دوسوگرا و اجتنابي به طور منفي و معنادار سازگاري اجتماعي را پيش بيني مي کنند. علاوه براين، هوش هيجاني در رابطه بين سبک هاي دلبستگي ناايمن و سازگاري اجتماعي داراي نقش واسطه اي بود. بنابراين، مي توان چنين نتيجه گيري کرد که با ارتقاي هوش هيجاني و آگاه کردن خانواده ها در زمينه تاثير منفي سبک هاي دلبستگي ناايمن، مي توان تا حدودي از مشکلات سازگاري اجتماعي دانشجويان کاست.