اثربخشی مداخله شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس بی اختیاری

اين پژوهش به منظور تعيين ميزان اثربخشي درمان شناختي- رفتاري در درمان بيماران مبتلا به اختلال وسواس بي اختياري انجام شده است. روش پژوهش شبه تجربي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. از ميان 62 فرد مبتلا به اختلال وسواس بي اختياري مراجعه کننده به کلينيک، 10 نفر به گروه آزمايش و 10 نفر به گروه گواه اختصاص يافتند. مداخله شناختي - رفتاري براي گروه آزمايش انجام و سپس بيماران توسط سياهه وسواس بي اختياري مادزلي (هاجسون و راچمن، 1977) مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند ميانگين نمره هاي وسواس در گروه آزمايش به طور معناداري نسبت به گروه گواه کاهش يافته است و از نمره خرده مقياس شدت نشانه ها در طول درمان کاسته شد (p<0.01). بدين ترتيب مي توان دريافت درمان شناختي - رفتاري در کاهش نشانه هاي بيماران مبتلا به اختلال وسواس بي اختياري موثر است.