رابطه حمایت های اجتماعی با بهزیستی روان شناختی و افسردگی: نقش واسطه ای حرمت خود و نیازهای اساسی روان شناختی

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه حمايت هاي اجتماعي، بهزيستي روان شناختي و افسردگي با توجه به نقش واسطه گري حرمت خود و نيازهاي اساسي روان شناختي بود. 432 معلم شاغل در مدارس شهر خرم آباد مقياس حمايت هاي اجتماعي (واکس و ديگران، 1986)، مقياس حرمت خود (روزنبرگ، 1965)، مقياس نيازهاي اساسي روان شناختي در کار (لاگارديا و ديگران، 2000)، مقياس بهزيستي روان شناختي (ريف، 1989) و سياهه افسردگي (بک، 1988) را تکميل کردند. نتايج تحليل مسير نشان دادند حمايت هاي اجتماعي اثر مستقيم بر بهزيستي روان شناختي و افسردگي داشت. همچنين حمايت هاي اجتماعي به طور غيرمستقيم و از طريق حرمت خود و نياز به ارتباط و نياز به صلاحيت، منجر به افزايش بهزيستي روان شناختي و کاهش افسردگي شده بود. براين اساس مي توان گفت حرمت خود و ارضاي نياز به ارتباط و نياز به صلاحيت در محيط کار، نقش واسطه اي در رابطه بين حمايت هاي اجتماعي با بهزيستي روان شناختي و افسردگي ايفا کرده است. اين يافته ها بر نقش تعامل هاي اجتماعي در ارتقاي حرمت خود و اهميت به نيازها در محيط کار، تاکيد مي کند.