اثربخشی بازی درمانگری والدینی بركاهش نشانه های اختلال های برونی سازی در كودكان اصل مقاله

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي بازي درمانگري والدين در کاهش نشانه هاي اختلال هاي بروني سازي در کودکان دبستاني بود. ابتدا 300 کودک (150 دختر و 150 پسر) 7 تا 8 ساله با استفاده از فهرست رفتاري کودک آشنباخ (آشنباخ و رسکورلا، 2001) مورد آزمون قرار گرفتند و از بين کساني که نمره بالايي در اين آزمون کسب کردند، 15 کودک (هفت دختر، هشت پسر) به شيوه تصادفي چند مرحله اي به عنوان نمونه اصلي پژوهش انتخاب شدند. مادران اين کودکان در هشت جلسه درمان گروهي سه ساعته شرکت کردند. مادران در پايان جلسه هاي دوم، چهارم، ششم و هشتم، بار ديگر فهرست رفتاري کودک و پيش از آغاز و در پايان دوره، پرسشنامه خوداثربخشي (دومکا، 1996) و تنيدگي والدين (آبيدين، 1983) را تکميل کردند. براي تحليل داده ها از روش تحليل اندازه گيري هاي مکرر بهره گرفته شد. يافته ها نشان دادند بازي درمانگري والديني موجب کاهش رفتارهاي بروني سازي کودکان و ناديده گرفتن قوانين شد. اما تاثير معناداري بر کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه نداشت. اين روش همچنين موجب کاهش تنيدگي والدين و افزايش خوداثربخشي آنها شد. در نتيجه مي توان بازي درمانگري والديني را روش موثري در کاهش مشکلات بروني سازي کودکان در نظر گرفت که در زماني کوتاه از شدت مشکلات کودک مي کاهد و بر تنيدگي و خوداثربخشي والدين موثر است.