بررسی نقش میانجی‌گر تعارض کار- خانواده در رابطه‌ میان تعارض بین کارکنان و بارکاری با فرسودگی شغلی در پرستاران زن بیمارستان های آموزشی درمانی شهر اهواز

  چکیده   هدف : تعارض کار - خانواده با پیامدهایی برای فرد و سازمان همراه است. هدف از انجام پژوهش حاضر ، بررسی نقش میانجی‌گر تعارض کار- خانواده در رابطه میان تعارض بین کارکنان و بار کاری با فرسودگی شغلی در پرستاران زن بیمارستان های آموزشی درمانی شهر اهواز است.   روش : نمونه­ی مورد مطالعه شامل 200 پرستار زن شاغل در بیمارستان­های آموزشی شهر اهواز بود که با روش نمونه گیری چند مرحله­ای انتخاب شدند. در این پژوهش که یک طرح توصیفی از نوع هم­بستگی است، از ابزارهایی شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش، مقیاس تعارض بین فردی اسپکتور و جکس، پرسش­نامه­ی تعارض کار- خانواده کاریکسی و پرسش­نامه­ی بار کمی کار اسپکتور و جکس استفاده شد که همه­ی این ابزارها از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بودند. به منظور تحلیل داده­ها، از روش مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد و تجزیه و تحلیل مدل پژوهش با استفاده از نرم افزار Amos18 انجام‏گرفت.   یافته‏ها : شاخص­های برازش مدل­یابی معادلات ساختاری، مدل کلّی پژوهش را تأیید کردند؛ به عبارت دیگر، نتایج نشان دادند که بار کاری از طریق تعارض کارخانواده بر فرسودگی تأثیر می‏گذارد. نتایج حاصل از روش خودراه­انداز و فاصله­ی اطمینان حاصل از آن نشان داد که اندازه­ی اثر غیرمستقیم بار کاری بر فرسودگی شغلی از طریق تعارض کار- خانواده برابر با 295/0 است که در سطح 007/0 p= معنی­دار است.   نتیجه­گیری : تلویحات نظری مهمی از کارکرد متفاوت ابعاد بار کاری و تعارض بین کارکنان بر فرسودگی شغلی از طریق تعارض کار - خانواده در پرستاران حاصل شده است که در متن مقاله به آن پرداخته می­شود.