بررسی روابط همبستگی و سهم تبیینی مؤلفه‌های برنامه درسی پنهان با ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بين مؤلفه‌های برنامه درسی پنهان با ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان علوم تربيتی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران در سال تحصيلی 91 ـ 90 بوده است. از جامعه آماری دانشجويان مذکور در 6 دانشگاه دولتی شهر تهران شامل؛ علامه طباطبايی، شهيد بهشتی، تهران، تربيت معلم (خوارزمی)، شاهد و الزهرا با حجم 596 نفر، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 234 نفر نمونه برآورد و به شيوه طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفی از نوع همبستگی و به منظور گردآوری داده‌ها از دو ابزار محقق ساخته؛ مقياس سنجش ابعاد برنامه درسی پنهان دانشگاهی و همچنين مقياس سنجش ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد که بين مجموع مؤلفه‌های مثبت برنامه درسی پنهان دانشگاهی با ابعاد شناختی، عاطفی و عملکردی و نيز مجموع ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، رابطه معنادار و مستقيم برقرار است. همچنين رابطه مذکور بين مجموع مؤلفه‌های منفی برنامه درسی پنهان دانشگاهی با ابعاد شناختی، عاطفی و عملکردی و نيز مجموع ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، معنادار و غير مستقيم بوده است. تحليل سهم نسبی هر يک از جنبه‌های مثبت و منفی مؤلفه‌های برنامه درسی پنهان دانشگاهی در پيش‌بينی ابعاد سه‌گانه و نيز کل ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان نشان داد که متغيرهای پيش‌بين در مجموع توانسته‌‌اند 4/28 درصد از واريانس کل ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان را به نحو خاص خود اعم از رابطه معنادار منفی (معکوس) و مثبت (همسو)، تبيين ‌نمايند.

واژه‌های كليدي: برنامه درسی پنهان، نگرش جامع پژوهشگری، دانشگاه‌های دولتی شهر تهران،