بررسی انگیزه ی ازدواج در بین دختران و پسران نامزد

  هدف : میزان گرایش به ازدواج در هر جامعه‏ای بر اساس انگیزه ­مندی افراد آن جامعه قابل تبیین است. انگیزه فرآیندی درونی است که رفتار را نیرومند و هدایت می‏کند و فصل مشترک نیازها، شناخت‏ها و هیجان‏ها است. این­که کدام دسته از عوامل در تعیین گرایش و انگیزش افراد برای ازدواج موثّر می‏باشند، موضوعی است که در اینجا مورد توجّه قرار‏گرفته است. پژوهش حاضر در پی پاسخ­گویی به این سئوالات است : الف) افراد در آستانه­ی ازدواج از چه میزان انگیزه­مندی برای ازدواج برخوردارند؟ ب) آیا ابعاد مختلفی برای این انگیره وجود دارد؟ ج) انگیزه­های عاطفی از چه جایگاهی در گرایش به ازدواج برخوردار می باشند؟   روش : این تحقیق از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری کلیه­ی دختران و پسران مراجعه­کننده به مراکز بهداشتی شهر همدان جهت اقدام برای ازدواج بودند. با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس، 156 نفر به­عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای سنجش انگیزه مندی از مقیاس محقّق ساخته با پایایی آلفای کرونباخ 87/0 و در تحلیل متغیّرها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی استفاده شد.   یافته‏ها : براساس یافته­ها80% آزمودنی­ها در حدّ متوسطی برای ازدواج انگیزه داشتند. میزان اهمبیت و دلایل در میان دو جنس و درگروه­های سنّی و تحصیلی تفاوت معناداری را نشان­داد. در تحلیل عاملی شش مولفه­ی انگیزه­ی نامناسب، عاطفی، روان­شناختی، زیستی، اجتماعی و بدون دلیل حاصل گردید.   نتیجه‏گیری : در یک نتیجه­گیری کلّی می‏توان گفت اگرچه افراد از میزان انگیزه‏مندی قابل قبولی برای ازدواج برخوردارند؛ امّا توجّه به چگونگی و کیفیت آن باتوجّه به گرایشی که بیشتر معطوف به وجوه منفی و هیجانی آن است، می‏تواند نکته­ی قابل تأمّلی برای محقّقان و روان ‏ شناسان حوزه­ی ازدواج و خانواده تلقی گردد.