بررسی رابطۀ بین دلزدگی زناشویی، باورهای بدکارکردی جنسی و احقاق جنسی در زنان متأهل

هدف: این مطالعه با هدف تعیین رابطۀ بین دلزدگی زناشویی، احقاق جنسی و باورهای بدکارکردی جنسی در زنان صورت گرفته است.

روش: در این مطالعه همبستگی از بین زنان متاهل شهر تهران 200 نفر از طریق نمونه ­گیری خوشه­ای چند مرحله­ ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، مقیاس دلزدگی زناشویی، شاخص احقاق جنسی هالبرت و پرسشنامه باورهای بدکارکردی جنسی بودند. داده­ها با استفاده از آمارتوصیفی ازجمله، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی از قبیل: ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس چند­متغیره تحلیل شدند.

یافته­ ها: نتایج حاکی از وجود رابطۀ بین دلزدگی زناشویی، احقاق جنسی و باورهای بدکارکردی جنسی در زنان متاهل می ­باشد. همچنین دلزدگی زناشویی در زنان از روی مؤلفه ­ها­ی مرتبط به باورهای بدکارکردی جنسی قابل تبیین است و از میان مؤلفه­ ها­ی باورهای بدکارکردی جنسی زنان، محافظه­ کاری و باورهای خود پندارۀ جسمی بیشترین نقش را در افزایش دلزدگی زناشویی دارا هستند.از دیگر نتایج پژوهش حاضر این است که از میان مؤلفه‏ های باورهای بدکارکردی جنسی زنان، محافظه­ کاری بیشترین نقش را در کاهش احقاق جنسی زنان متاهل داراست.

نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می ­رسد نوع شناخت و باورهایی که زنان متاهل درباره مسائل جنسی دارند تاثیر زیادی بر میزان دلزدگی زناشویی آنها دارد یعنی هرچه باورهای جنسی منفی بیشتر باشد دلزدگی زناشویی بیشتر می­شود و تاثیر منفی بر میزان احقاق جنسی زنان خواهد داشت. با توجه به نقش کلیدی باورهای جنسی در زندگی زناشویی پیشنهاد می‏شود در کلاس­های آموزشی پیش از ازدواج، نقش و جایگاه این باورها در میزان رضایت زناشویی و جنسی زوجین آموزش داده شود