بررسی نقش کیفیت ارتباط زوجین در پیش بینی احساس تنهایی

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر کیفیت ارتباط زوجین در پیش بینی احساس تنهایی در میان دانشجویان متأهل می‌باشد.

روش: این پژوهش مقطعی- توصیفیو از نوع همبستگی می‌باشد. نمونه پژوهش مشتمل بر 196 نفر (114 زن و 80 مرد)، است که به شیوۀتصادفی طبقه‏ ای از خوابگاه‏ های‏ متأهلین دانشگاه‏ های تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه‏ های مقیاس کوتاه تنهایی اجتماعی و هیجانی بزرگسالان SELSA-Sو کیفیت ارتباط زوجین پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده‏ ها با استفاده از روش‏ های آماری همبستگی، رگرسیون و آزمون  t صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد بین کیفیت ارتباط زوجین و سه خرده مقیاس احساس تنهایی، رابطه منفی و معناداری وجود دارد و کیفیت ارتباط می تواند 27 درصد از واریانس مربوط به خرده مقیاس تنهایی رمانتیک،17 درصد از واریانس تنهایی خانوادگی و 8 درصد واریانس تنهایی اجتماعی را تبیین کند. در کیفیت ارتباط زوجین، تفاوت معناداری بین گروه زنان و مردان مشاهده نشد، اما در خرده مقیاس های احساس تنهایی، زنان در خرده مقیاس تنهایی رمانتیک میانگین معنادار بالاتری داشتند.

نتیجه‌گیری: با توجه به این   یافته هامی‌توان نتیجه گرفت که کیفیت ارتباط زوجین می‏تواند در احساس تنهایی آنها نقش داشته باشد. بنابراین در انجام مداخله‏ ای مربوط به خانواده، تقویت و بهبود کیفیت ارتباط زوجین به عنوان روش مناسبی برای کاهش احساس تنهایی و عواطف منفی و افزایش شادکامی و سلامت روان شناختی پیشنهاد می‏گردد.