تأثیر برنامه غنی­ سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج‌ها

هدف: سازگاری زناشویی حالتی است که در آن برای زن و شوهر احساس رضایت و شادی از ازدواج و از یکدیگر وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه غنی­ سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج‏ها انجام گرفت.

روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه ‏تجربی و طرح پیش ‏آزمون و پس‏ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیۀ زوج‏ های داوطلب شهرستان بردسکن بود. نمونه شامل پژوهش 12 زوج (6 زوج در گروه کنترل و 6 زوج در گروه آزمایش)بودند که به روش نمونه­گیری داوطلب با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش در 6 جلسه مشاوره گروهی به شیوه رویکرد غنی ­سازی شرکت کردند،در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ­ای قرارنگرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری دونفری اسپانیر (1976) بود که زوج‏ های گروه آزمایش و کنترل در دو مرحلۀ پیش آزمون و پس ­آزمون آن را تکمیل کردند.

یافته ­ها: تجزیه و تحلیل داده­ ها توسط آزمون آماری تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج تفاوت معناداری را بین دو گروه در سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی، همبستگی دو نفری و توافق دو نفری نشان داد، اما در متغیر ابراز محبت تفاوت معناداری بین دو گروه مشخص نشد.

نتیجه‏‌گیری: از يافته ­هاي پژوهش حاضر مي­ توان درراستاي مداخلات باليني و درماني استفاده كرد و سازگاری زوج ­ها را افزایش داد.