بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی –رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی نویسنده 1- دکتر محمود گودرزی - نویسنده مسئول 2- دکتر علیرضا بوستانی پور سال انتشار: چکیده مقاله هدف: خانواده بافت سالمی برای رشد و اصلاح است و وظیفه اصلی آن حمایت از فردیت یابی و در عین حال، ایجاد حس تعلق در بین اعضاء است. در واقع هر شخصیت در ماتریس اجتماعی خانواده متولد شده و پرورش می یابد و تنها در این چهارچوب تجربی است که فرد بالغ شده و به ثبات میرسد.از آنجایی که بروز ناسازگاری زناشویی یکی از مقدمات جدایی و طلاق می باشد و با توجه به اینکه اگر این مسأله به گونه ای حل و کنترل شود، ازدواج به جدایی ختم نمی شود، پژوهش حاضر بر آن است تا با توجه به ابعاد مختلف ناسازگاری زناشویی در زوجها مدلی کارآمد را برای درمان آن ها ارائه دهد. روش:بر همین اساس، 20 نفر (دو گروه 10 نفری، 5 زوج در هر گروه) از زوجهای داوطلب به عنوان نمونه، از بین جامعه زوجهای ساکن تهران، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و پس از اجرای پرسشنامه ناسازگاری زناشویی به عنوان پیش آزمون روی افراد هر دو گروه، افراد گروه آزمایش در معرض درمان سیستمی–رفتاری، قرار گرفتند. پس از اتمام هر دو گروه آزمایش و کنترل به پس آزمون پاسخ گفتند. یافتهها:نتایج حاصل در اجرای این تحقیق نشان دهنده آن است که زوج درمانی سیستمی –رفتاری بر میزان ناسازگاری زناشویی مؤثر است (001.P>). نتیجهگیری:این مطلب مؤید آن است که مشکلات رابطهای را میتوان با درمانهای رابطهای از میان برد. با توجه به رویکرد ارتباطمدار درمانهای سیستمی- رفتاری میتوان معناداری این فرض را تبیین کرد. این نتیجه با اصول درمان های سیستمی همخوان است. فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: