اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و افزایش امیدبه زندگی در سندرم آشیانه خالی

هدف:افزایش طول عمر،کییفیت زندگی وتوانایی فردبراي زندگی مستقل راتحت تاثیرقرارداده واورانیازمندمراقبت وحمایت دیگران مینماید.بنابرا ین برنامه ریزي مناسب جهت روبروشدن بااین وضعیت درآشیانه خالی ضروري به نظرمیرسد.این پـژوهـش با هـدف بـررسـی اثـربخـشی درمان گروهـی شنـاختـی ــ رفتـاری بـر کاهـش افسـردگی و افـزایـش امیـدواری سندرم آشیانه خالی شهـر قروه است.

روش:جامعه آماری را کلیه مردان و زنان شهرستان قروه که فرزندانشان آنها را ترک نموده اند و از آنها جدا شده‏اند را شامل می‏شود. حجـم نمـونـه 24 نـفـر با استفـاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخـاب شـد. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنـامۀ افسـردگی بک  BDI- IIو پرسشنـامۀ امیـدبه زندگی اشنـایدر و همکاران استفـاده شـد. این پـژوهـشنیمه آزمایـشی از نوع پیـش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است.  جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیـفی و آمار استنبـاطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفـاده شـد.

یافته‌ها:یافته ‏های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات افسردگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است، و میانگین نمرات امید به زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است. 

نتیجه‌گیری:درمان گروهی شنـاختـی ـ رفتـاری در کاهش افسـردگی و افزایش امید به زندگی سندرم آشیانه خالی مؤثر است.