اثر بخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار

هدف: اغلب مداخله­ ها و روش­های زوج درمانی در صدد افزایش رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار می­باشند. بهزیستی روانشناختی یک حالت از حضور نشانه­ های سلامت روانی، جسمی و اجتماعی است. هدف پژوهشحاضرتعییناثربخشيدرمانمبتنيبر بهبود كيفيت زندگي بربهزيستي روانشناختی زوجین ناسازگار می­باشد.

روش: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی است که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه­ ی زوجین مراجعه کننده به بهزیستی شهرستان شیراز در سال1390 تشکیل می­دهند.نمونه این پژوهش شامل 40 زوج مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر شیراز بود که به صورت داوطلبانه از میان زوجین انتخاب ­شدند و به صورت تصادفی به دو گروه، گروه آزمایش (20 زوج) و گروه گواه (20 زوج) گمارده شدند. آزمودنی­های گروه آزمايش 8 جلسه مداخلهرا دريافتکردندوآزمودنی­های گروه گواه درليست انتظارقرارگرفتند. در این پژوهش از مقياس بهزيستي روانشناختي ریف استفاده شد. داده­ های پژوهش با روش­ تحلیل واریانس چند متغیری تجزيه و تحليل شدند.

يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس چندمتغیری نشان دادكه درمان مبتني بركيفيت زندگي باعث افزایش بهزیستی روانشناختی و مولفه های مهارت محیطی، رشد شخصی، هدف در زندگی، روابط مثبت با دیگران و پذیرش خوددر گروه آزمایش شده است.

نتيجه‌ گيري: بر اساس يافته­ ها می توان نتيجه گيري کرد كه درمان مبتني بربهبود كيفيت زندگی شاخصهاي بهزيستي روانشناختی افراد را ارتقا مي­ ده