چکیده مقاله
از جمله موضوعهایی که امروزه در محافل آموزش عالی جهان به آن پرداخته میشود، مسأله بین المللی کردن آموزش عالی و فراهم کردن زمینه مناسب جهت جذب دانشجویان خارجی میباشد. این مهم مستلزم متغیرهای گوناگونی ازجمله پذیرش کثرت گرایی فرهنگی در محیطهای دانشگاهی و توجه کافی به تجربه بین فرهنگی و توسعه مراودات بین المللی میباشد. با این حال مطالعهی برنامههای درسی آموزش عالی ایران مؤید این حقیقت است که نظام آموزش عالی ایران فاقد الگو و راهکار مناسب در زمینه برنامه درسی چند فرهنگی، شناسایی سایر فرهنگها و تجربه بین فرهنگی میباشد. این مسأله در قالب موانع فرهنگی چالشهایی را در برابر بین المللی کردن برنامهی درسی آموزش عالی ایران ایجاد نموده است. در این پژوهش با استفاده از روش پژوهش کیفی از نوع تحلیل تطبیقی، به بررسی و واکاوی رهیافتهای شناسایی شده برنامه میان رشتهای اقدام شده است. براساس یافتههای پژوهش، مطالعات بین رشتهای ضمن ارائه دیدگاههای جامع قادرند به مطالعات متخصصان درحوزه برنامه درسی چند فرهنگی انسجامی خاص داده و در مواجهه با موانع فرهنگی بین المللی کردن برنامههای درسی در آموزش عالی نقش مؤثری را ایفا نماید.