رابطه بین سبک‌های دلبستگیو بخشش با رضایت زناشویی زوج‌ها

هدف: يکي از اهداف اصلي تحقيقات درباره روابط بين زوج‏ها پيش‏بيني رضايت زناشويي با مشخص کردن عواملي است که بر کيفيت تعامل بين زوج ‏ها تأثير مي‏ گذارد. پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه سبک‌های دلبستگی و بخشش با رضایت زناشویی در زوج ‏ها انجام شده است.

روش: روش پژوهش از نوع همبستگی استفاده شده است. به این منظور از بین زوج‏های شهرستان ماسال، 75 زوج (150n=) به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع ‏آوری اطلاعات سه پرسشنامه سبک‌های دلبستگی بزرگسالان کالینز و رید، بخشش انرایت و مقیاس رضایت زناشویی اینریچ بود که روایی و اعتبار هر سه مورد تأیید قرار گرفته است. داده‏ های به‌دست آمده با استفاده از روش‏های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام و با بهره‌گیری از نرم‌افزار 16 SPSSتحليل شدند.

يافته ‏ها: تحلیل داده‏ ها نشان داد که بین سبک‌های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی و رضایت زناشویی رابطه منفی، بین سبک دلبستگی ایمن و رضایت زناشویی رابطه مثبت و همچنین بین بخشش و رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (01/0P≤). علاوه بر این پژوهش نشان داد که سبک‌های دلبستگی و بخشش به میزان 28 درصد، واریانس رضایت زناشویی را پیش‏بینی می‏کند. تحلیل رگرسیون چند‏گانه همچنین نشان داد که تنها بعد رفتاری بخشش 10 درصد واریانس رضایت زناشویی را در زوج‏ها تبیین می‏کند و این مقدار تبیین واریانس، معنادار است (01/0P≤).

نتیجه‌‏‏ُ‏گیری: یافته‌‏های پژوهش حاضر نشان می‌‏دهند که بین سبک‌های دلبستگی و بخشش با رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. هريک اززوج‏‏ُ‏هاتصويردلبستگي راکه دردوران نوزادي شکل داده‌اند،درمقابل همديگربه کارمي‏ بندند. همچنین با توجه به نقش بخشش در کاستن از احساسات منفی و افزایش احساسات مثبت، می ‏‏ُ‏توان دریافت که بخشش با کیفیت بالای رضایت زناشویی همراه است. در پژوهش‏‏ُ‏های آینده لازم است روشن شود که آیا مداخلاتی در سبک‌های دلبستگی، تغییری در میزان بخشش افراد و رضایت زناشویی‏شان ایجاد می‏‏ُ‏ کند.