تأثیر همزمان عامل عمومی شخصیت و ابعاد دلبستگی بر کیفیت رابطه زناشویی

هدف:ا ين پژوهش به دنبال بررسي تأثير عامل عمومي شخصيت و ابعاد دلبستگي بر کيفيت رابطه زناشويي بود.

روش: جامعه اين پژوهش شامل زوج‏هاي شهر اصفهان بود که حداقل يک سال از ازدواج آنها گذشته و در طي يک سال اخير با رويدادهاي استرس‏زا مواجه نشده بودند. از اين جامعه، نمونه ‏اي با حجم 522 نفر (261 زوج) به روش نمونه‏ گيري سهل ‏الوصول انتخاب شد. در اين پژوهش براي جمع ‏آوري داده‏ها از پرسشنامه پنج عامل شخصيت نئو (NEO-FFI)، پرسشنامه تجديدنظرشده تجارب در روابط نزديک (ECR-R)، و پرسشنامه کيفيت ابعاد رابطه ادراک شده (PRQC) استفاده شد. روش‏هاي آماري مورد استفاده شامل آمار توصيفي و تحليل استنباطي به روش مدل‏ سازي معادله ساختاري بود.

يافته‏ ها:يافته ‏ها نشان داد تأثير مجزا و مرتبط عامل عمومي شخصيت و ابعاد دلبستگي بر کيفيت رابطه زناشويي معنادار است.عامل عمومي شخصيت باعث افزايش، و اضطراب و اجتناب دلبستگي باعث کاهش کيفيت رابطه زناشويي مي‌شود. همچنين تأثير ابعاد دلبستگي بيشتر از عامل عمومي شخصيت به دست آمده و از بين ابعاد دلبستگي، تأثير اجتناب دلبستگي بر کيفيت ابعاد رابطه زناشويي قوي‏تر بود.

نتيجه‏ گيري :به طور کلي در تبيين کيفيت رابطه زناشويي، عامل عمومي شخصيت و ابعاد دلبستگي داراي سهم ويژه‏ اي بوده و بايد عملکرد هر دو همزمان مورد توجه قرار گيرد.