رابطه بین صمیمیت زناشویی، الگوهای ارتباط زناشویی و همدم طلبی- دوری گزینی کارکنان متأهل دانشگاه خوارزمی

هدف: صمیمیت فرایند تعاملی که در آن افراد تلاش می‌کنند به یکدیگر نزدیک شوند و شباهت‌ها و تفاوت‌هایشان در احساسات، افکار و رفتارشان را کشف کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین الگوهای ارتباطی با صمیمیت زناشویی و همدم طلبی و دوری گزینی بود.

روش: روش این تحقیق توصیفی- مقطعی بود، نمونه پژوهش شامل 100 نفر زن و مرد متأهل بود که از جامعه کارمندان متأهل دانشگاه تربیت معلم (خوارزمی) در سال 1391 به روش نمونه‌ گیری تصادفی ساده انتخاب شد. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی صمیمیت واکر و تامپسون (1983)، پرسشنامه‌های الگوهای ارتباطی کریستنسن و سولاوای (1984) و پرسشنامه‌ی همدم طلبی- دوری گزینی برنشتاین و همکاران (1985) استفاده شد. داده‌های پژوهش با روش همبستگي پيرسون، رگرسیون همزمان و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

یافته ­ها: یافته‌ها نشان داد که ارتباط مثبت و معنادار بین صمیمیت زناشویی و همدم طلبی، صمیمیت زناشویی و الگوی ارتباطی سازنده متقابل، همدم طلبی و الگوی ارتباطی سازنده متقابل وجود دارد، و ارتباط منفی و معنادار بین صمیمت زناشویی و الگوی ارتباطی زن توقع/ مرد کناره‌گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی زن توقع/ مرد کناره‌گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی مرد توقع/ زن کناره‌ گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی اجتناب متقابل وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد متغیرهای همدم ‏طلبی، ارتباط سازنده متقابل و ارتباط توقع/ کناره‏ گیری صمیمیت زناشویی را به صورت معناداری پیش‏ بینی می‏کند.

نتیجه‏ گیری: اگر ارتباط بین زن و شوهر یک ارتباط سازنده و متقابل باشد، میزان همدم طلبی و صمیمیت بین آن‌ها افزایش پیدا کند و دوری گزینی بین آن‌ها کاهش می‌یابد.