اثربخشی بازآموزی سبک‏ های اسنادی بر بهبود ابعاد عملکرد خانواده زوجین متقاضی طلاق

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازآموزي سبک‏هاي اسنادي بر بهبود ابعاد عملکرد خانواده زوجين متقاضي طلاق شهر يزد بود.

روش: پژوهش نيمه آزمایشی و براساس طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودني‏ ها شامل 40 نفر (20 زوج) از زوجين متقاضي طلاق شهر يزد بودند که با استفاده از روش نمونه‏گيري هدفمند انتخاب و به دو گروه آزمايش و کنترل (10 زوج آزمايش و 10 زوج کنترل) گمارده شدند. پژوهشگر مدت 8 جلسه، آموزش‏هاي لازم را به گروه آزمايش ارايه داد. به‏منظور جمع‏آوري اطلاعات از پرسشنامه عملکرد خانواده (FAD) استفاده گرديد.جهت تجزيه و تحليل داده‏ها علاوه بر آمار توصيفي از روش مانکوا، آنوا، آنکوا و تي مستقل نيز استفاده گرديد.

يافته‏ ها: نتايج آزمون لامبداي ويلکز نشان داد که بين گروه آزمايش و کنترل حداقل در يکي از متغيرهاي وابسته تفاوت معني‏دار وجود دارد 969/19 F=. همچنين نتايج تحليل آنکوا در متن مانکوانيز نشان داد اثر آموزش برروي حل مسأله (85/0) و کنترل رفتار (68/0) مي‏باشد که اين اثر معنادار بود. همچنين بازآموزي سبک‏هاي اسنادي توانسته است آميزش عاطفي، نقش‏ها، همراهي عاطفي و ارتباط را در زوجين بهبود بخشد.

نتيجه‏ گيری: با به کارگيري بازآموزي سبک‏هاي اسنادي به زوجين متقاضي طلاق مي‏توان عملکرد خانواده آنها را بهبود بخشيد و در جهت کاهش طلاق گام برداشت.