بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی (CCT) در ارتقاء سطح سازگاری زناشویی دانشجویان متأهل

هدف:هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي زوج درمانی شناختی در افزايش سازگاري زناشويي دانشجويان متأهل بود.

روش: روش پژوهش آزمایشی بود که در آن از طرح پيش آزمون– پس آزمون باگروه کنترل استفادهشد.جامعه آماري شامل كليه دانشجويان متأهل دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلام‌شهر در سال تحصيلي 90-  89 بود.نمونه اولیه شامل100 نفر از دانشجویان متأهلی بود که از طريق روش خوشه ­ای چند مرحله­ ای انتخاب شدند. سپس از بین کسانی که در ابزار پژوهش (مقیاس سازگاري زناشويي) نمراتشان از ميانگين نمونه كمتر بود، 32 نفر (16 زوج) انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 16 نفری (8 زوج در گروه آزمایش و 8 زوج در گروه کنترل) تقسیم شدند. بعد از اجرای پیش آزمون از دو گروه، زوج درمانی ‌شناختي در مورد گروه آزمايش به مدت 8 جلسه اجرا شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ­ای دریافت نکرد. در پایان جلسات، پس‌آزمون در مورد دو گروه اجرا شد و داده ­ها با استفاده از تحليل کوواريانس یک راهه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

یافته ­ها: نتایج نشان داد که سازگاری کلی زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، به طور معناداری افزایش یافت. هم چنین رضایت زناشویی، همبستگی دونفری، توافق دونفری، و ابراز محبت در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت.

نتیجه­ گیری: می­توان این نتیجه را بر اساس یافته ­ها گرفت که زوج درمانی شناختی می ­تواند به طور اثربخش برای ارتقای سازگاری زناشویی و ابعاد آن مورد استفاده قرار بگیرد.