اثر بخشی زوج درمانی گروهی شناختی- رفتاری(GCBCT) بر کاهش دلزدگی زناشویی

هدف: دلزدگی زناشویییک حالت دردناک فرسودگی جسمی، عاطفی و روانی است كه پيامدهاي ناگواري همچون نارضايتي زناشويي و نهايتاً طلاق را در پي دارد و تاكنون پژوهش‏هاي مختلفي در داخل و خارج درمورد آن صورت گرفته است.این پژوهش نیز با هدف بررسي اثر بخشي زوج درماني گروهي شناختي- رفتاري(GCBCT) بر کاهش دلزدگي زناشويي زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان ايذه انجام گرفته است.

روش: روش پژوهش نيمه تجربي وازطرحپيشآزمون–پسآزمونباگروهکنترل و دوره پيگيري بوده است. جامعه پژوهش شامل كليۀزوجينیكهبهدليلمشكلاتزناشويي بهيكي از 8 مركز مشاوره­شهر ستان ايذهمراجعهكرده بودند كه از ميان آنها تعداد 30 زوج كه در آزمون دلزدگي يك انحراف معيار پايين‏تر از ميانگين كسب نموده بودند،انتخاب و بهتصادفدر دو گروه آزمايش و گروه گواه جايابي  شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه زوج درماني گروهي شناختي–رفتاري به صورت يك جلسه 90 دقيقه اي در هر هفته شركت داده شدند اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله‏ای را دریافت ننمود. بعد از يك هفته از پايان مداخله از هر دو گروه آزمايش و كنترل ،پس آزمون به عمل آمد و پس از گذشت يك ماه نيز آزمون پيگيري اجرا گرديد.ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه ي دلزدگي زناشويي پاينز(CBM) بود که روایی و اعتبار آن مورد تأیید قرار گرفته است. داده­های به‏دست آمده با استفاده ازروش­هایآماری تحليلكوواريانس یک­متغیره و چندمتغیره وبا بهره گیری ازنرمافزارSPSSنسخه 17 تحليلشدند.

يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل پس از مداخله تفاوت معنادار آماری وجود دارد (000/0p<) و زوج درماني گروهي شناختي – رفتاري موجب كاهش دلزدگي زناشويي و مؤلفه هاي آن شده است و ميزان اين تأثير بر بر دلزدگي زناشويي  69 درصد،بر خستگي جسمي 49درصد، بر ازپاافتادگي عاطفي 50درصد و بر ازپاافتادگي رواني 53درصد بود.همچنين اين نتايج نيزكماكان در دوره پيگيري به طور معني داري پايدار بوده است.

نتيجه‌گيري: بنابراین می­توان نتیجه گرفت که از روش CBCTمی توان برای کاهش دلزدگي زناشويي زوجین و مؤلفه هاي آن ودر نهایت استحكام خانواده استفاده كرد.