اثر تعدیلی ویژگی های شخصیتی بر رابطه میان عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرتعديلی ويژگی های شخصيت بر رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و ميل به بروز خشونت در محيط کار است. روش پژوهش، توصيفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کليه کارکنان مرد قسمت توليد يکی از کارخانجات بزرگ خودروسازی به تعداد 4638 نفر می باشد که از ميان آنان، تعداد 269 نفر به عنوان نمونه به شيوه تصادفی ساده، انتخاب گرديدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ميل به بروز خشونت در محيط کار (مهداد ، طباخ عشقی، , مهديزادگان ،1390)؛ پرسشنامه عدالت سازمانی ادراک شده نيهوف و مورمن(1993) و پرسشنامه پنج عاملی شخصيت نئو NEO-FFI (کوستا و مک کری، 1989)، بود و برای تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل رگرسيون تعديلی استفاده شد. يافته ها نشان دادند که برونگرايی، رابطه بين عدالت توزيعی ادراک شده با ميل به بروز خشونت فيزيکی (05/0 ,P 05/0- =β) و کلامی (05/0 ,P 09/0- =β) و روانرنجوری، رابطه بين عدالت توزيعی ادراک شده با ميل به بروز خشونت فيزيکی (05/0 ,P 09/0-=β) و کلامی (01/0 ,P 14/0- =β) را تعديل نمودند. اما وظيفه شناسی، توافق جويی و تجربه پذيری نتوانستند رابطه بين مؤلفه های عدالت سازمانی ادراک شده و ميل به بروز خشونت در محيط کار را تعديل نمايند. بنابراين نتايج پژوهش حاضر بيانگر اثر تعديلی برونگرايی و روانرنجوری بر رابطه ميان ادراک عدالت سازمانی و ميل به بروز خشونت در محيط کار می باشد که می توان در فرآيند گزينش کارکنان، مورد توجه قرار داد.

واژه‌های كليدي: work place violence، perceived organizational justice، personality characteristics