اثربخشی درمان­ های شناختی رفتاری خانواده- محور و راه­ حل - محور بر افکار خودکشی­ گرایانه، علائم افسردگی، پیوستگی و انطباق ­پذیری خانوادگی اقدام­ کنندگان به خودکشی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری خانواده - محور و درمان راه­ حل - محور بر کاهش افکار خودکشی­ گرایانه و علائم افسردگی و افزایش پیوستگی و انطباق­ پذیری خانوادگی افراد اقدام کننده به خودکشی در بیمارستان رازی شهرستان اهواز بود. بر این اساس، شش مرد اقدام‌ کننده به خودکشی با روش نمونه­ گیری هدفمند انتخاب شدند.

روش: دراين پژوهش ازطرح تجربي تك موردي ازنوع خط پايه چندگانه استفاده شد. درمان شناختی رفتاری خانواده- محور و درمان راه­ حل- محور در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد و آزمودنی­ ها به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-13)، مقیاس افکار خودکشی­ گرایانه (SIS) و مقیاس ارزیابی انطباق­ پذیری و پیوستگی خانواده FACES-2)) پاسخ دادند. داده­ ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI)و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند.

یافته­ ها: درمان شناختی رفتاری خانواده- محور در کاهش افکار خودکشی­گرایانه و علائم افسردگی و افزایش پیوستگی اثر معناداری داشت و درمان راه­ حل‌‌­محور فقط در کاهش افکار خودکشی­ گرایی معنادار بود.

نتیجه­ گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت كه هر دو درمان بر هدف هاي درمان تاثیر داشته­ اند، اما درمان شناختی رفتاری خانواده - محور موفق­ تر بوده است.