بسترها، پیامدها و سازگاری زنان مطّلقه ی شهر تهران (یک مطالعۀ پدیدارشناسانه)

هدف: هدف مطالعۀ کیفی پدیدارشناختی حاضر، درک بسترها و پیامدهای طلاق از رویکرد تجربه ‏ای زنان مطلّقه و چگونگی برخورد با این تجربه در زندگی بعد از طلاق است. برخلاف مطالعات اثبات‏ گرایانه که مسئله‏ ی طلاق را عمدتاً از منظر بیرونی مطالعه کرده و به عوامل بروز جدایی بین زوجین می‏پردازند، این مطالعه‏ بر دریافت تجربه‏ مند زنان از نگاه خودشان متمرکز شده و چگونگی تعامل آنها را با زندگی جدید واکاوی می‏کند.

روش: این مطالعه، رویکرد نظری و روش ‏شناسی پدیدارشناسی را برای آشکار سازی و بازنمایی تجربه ‏ی طلاق از نگاه زنان مطلّقه به‏ کار گرفته و فرآیند آن را از زبان سوژه ‏های مورد مطالعه روایت می‏کند. روش نمونه‏ گیری در این مطالعه از نوع هدفمند با حداکثر تنوع بوده و با نمونه‏ ای هدفمند از زنان مطلّقه ‏ی شهر تهران بر اساس معیار اشباع نظری مصاحبه‏ ی کیفی صورت گرفته است.

یافته ‏ها مطابق یافته‎ها عوام لزمینه‏ سازطلاق درچهار محورکلی بسترها ی اقتصادی، بسترهای فردی ـروان‏شناختی، بسترهای ارتباطی وبسترهای اجتماعی  ـفرهنگی دسته ‏بندی می‎شوند.  پیامدهای طلاق برای زنان مطلّقه نیزدرسه عنوان پیامدهای فردی، پیامدهای اقتصادی و پیامدها ی اجتماعی‏ بررسی شدند.

نتیجه ‏گیری: براساس تجربۀ زیستۀ زنان مطلّقه دو بستر کلان (اجتماعی/ فرهنگی و اقتصادی) از یک طرف و دو بستر میانی و خرد (فردی و تعاملی) از سوی دیگر زمینه‏ های بروز طلاق می‏ باشند.در بخش شیوه ‏های سازگاری زنان مطلقه نیز دو راهبرد کلی زندگی با خانواده‏ ی پدری و تشکیل زندگی مستقل مطرح شدند.