مقایسه میزان اثربخشی مشاوره ی گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی و شناختی – رفتاری بر کاهش کمرویی دانش‌آموزان پسر دبیرستانی

اين پژوهش به‌منظور مقايسۀ اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر رويکرد وجودی و شناختی ـ رفتاری بر ميزان کمرويی دانش‌آموزان پسر دبيرستانی در باروق انجام شد. اين پژوهش از نوع آزمايشی با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان مدارس متوسطۀ شهر باروق بودند. از ميان دبيرستان‌های پسرانه، از طريق نمونه‌گيری خوشه‌ای دو مدرسه انتخاب شد و با اجرای پرسشنامۀ کمرويی سموعی 30 دانش‌آموز که کمرويی بالاتری داشتند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه جايگزين شدند. مشاورۀ گروهی مبتنی بر رويکرد وجودی به مدت هشت جلسه روی يک گروه اجرا شد و روی گروه ديگر هشت جلسۀ رويکرد شناختی ـ رفتاری اجرا شد و گروه گواه مداخله‌ای دريافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس و شفه، تجزيه و تحليل شدند. تحليل کوواريانس نشان داد که بين گروههای مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد. آزمون تعقيبی شفه نشان داد که بين گروه گواه و گروه آزمايشی وجودی و نيز بين گروه آزمايشی شناختی ـ رفتاری و گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد و ميانگين گروههای آزمايشی وجودی و شناختی ـ رفتاری از گروه گواه بيشتر است (01/0 > P ) .

واژه‌های كليدي: مشاوره گروهی، رویکردوجودی، شناختی – رفتاری، کمرویی