بررسی شاخص های روان شناسی محیط در طراحی خوابگاههای دانشجویی

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي برخي از شاخص هاي روان شناسي محيطي در بين دانشجويان خوابگاهي و ارتباط آن ها با موضوع جنسيت، مقطع تحصيلي و نوع خوابگاه مي باشد. نمونه مطالعه اين پژوهش شامل 201 دانشجو از 8 خوابگاه دانشگاه علوم پزشکي شيراز در رشته ها و مقاطع گوناگون تحصيلي مي باشد که از اين بين، 81 نفر دانشجوي مرد و 120 نفر دانشجوي زن بوده اند. ابزار پژوهش براي گردآوري داده ها، پرسشنامه اي چهار بخشي شامل پرسش هايي در مورد رضايت مندي دانشجويان از وضعيت کنوني خوابگاهشان بود. نتايج نشان داد که رابطه اي معنادار بين شاخص هاي روان شناختي و جنسيت، مقطع تحصيلي و نوع خوابگاه محل سکونت دانشجويان، وجود دارد. به طور خلاصه، به عنوان نتيجه گيري، جنسيت، مقطع تحصيلي و نوع خوابگاه محل سکونت از جمله عناصري هستند که لزوما بايد در طراحي خوابگاهها در نظر گرفته شوند چرا که اين عناصر بر برخي از شاخص هاي روان شناختي دانشجويان از جمله احساس آرامش، احساس ازدحام، احساس برخورداري از خلوت شخصي، احساس فرصت و قلمروپايي، حس حضور در خانه و غيره، تاثيرگذارند. هم چنين، بر اساس نتايج بدست آمده از اين پژوهش، پيشنهادهايي جهت بهينه شدن شرايط زندگي خوابگاهي در طراحي هاي آينده ارايه شده است