چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف بررسی مقايسۀ اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله و آموزش هوش هيجانی در کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبيرستانی اجرا شد. روش پژوهش نيمه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطۀ شهر قرچک در سال تحصيلی 91ـ1390 بود که با روش نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای، 45 دانش‌آموز پسر با پرخاشگری بالا به وسيلۀ آزمون پرخاشگری (باس و پری، 1992) انتخاب شدند. براساس طرح آزمايشی، دانش‌آموزان در سه گروه 15 نفره قرار گرفتند. يک گروه آموزش مهارت حل مسأله و ديگری آموزش هوش هيجانی را در 6 جلسۀ 2 ساعته دريافت کردند و گروه سوم به‌عنوان گروه گواه، آموزشی دريافت ننمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحليل کوواريانس و آزمون t تحليل گرديد و نتايج داده‌های حاصل از پيش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که آموزش هر دو روش حل مسأله و هوش‌هيجانی به‌طور معناداری با کاهش ميزان پرخاشگری در بين دانش‌آموزان پسر ارتباط دارند (05/0 > P ) و در دو نوع آموزش با يکديگر تفاوت معنی‌دار وجود ندارد. همچنين در خرده‌‌‌مقياس‌های پرخاشگری نيز گروهها با هم مقايسه شدند و نتايج داده‌های پيش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که در مقايسۀ دو نوع روش آموزشی در خرده‌مقياس‌ها تفاوت معنی‌دار بود (05/0 > P ).
واژه‌های كليدي: پرخاشگری، پسر دبیرستانی، مهارت حل مسأله، هوش هیجانی