تبیین میزان اثربخشی رویكرد طرحواره درمانی گروهی بر اختلالات شخصی دسته B مردان وابسته به مواد نویسنده افشاري رامين*, زارع ايرج, معين لادن, نظيري قاسم, نقوي محمدرضا سال انتشار: چکیده مقاله هدف از اين پژوهش، تبيين اثربخشي طرحواره درماني گروهي در تعديل نمرات اختلالات شخصيت افراد وابسته به مواد مي باشد. اين تحقيق بر روي افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون در مراکز دولتي شهرستان شيراز انجام گرفت. گروه نمونه شامل 30 نفر از افراد تحت درمان بوده که به روش تصادفي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مصاحبه باليني بر اساس DSM، پرسشنامه کوتاه طرحواره هاي ناسازگار يانگ، پرسشنامه چند محوري ميلون II، پرسشنامه پيشرفت درمان MAP بوده و روش هاي آماري استفاده شده در اين تحقيق، روشهاي توصيفي و غيرپارامتريک مان ويتني U مي باشد. در پايان دوره درمان، اختلاف نمرات قبل و بعد از درمان در محورهاي اختلالات شخصيت دسته B، پيشرفت درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و طرحواره هاي ناسازگار اوليه در گروه آزمايش و کنترل تفاوت معناداري را نشان داد. در نتيجه طرحواره درماني گروهي مي تواند بعنوان يک رويکرد درماني مناسب در بهبود علائم اختلال شخصيت، تعديل طرحواره هاي ناسازگار اوليه و پيشرفت درمان افراد وابسته به مواد در نظر گرفته شود فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: