بهبود برنامه‌ریزی جمع‌آوری پسماندهای شهری در ابعاد واقعی )مطالعه موردی: شهر تهران

در این نوشتار الگوریتمی طراحی می‌شود تا با ارائه‌ی مسیرهای مناسب درون هر ناحیه شهرداری، هزینه‌های جمع‌آوری پسماند را به کمترین حد ممکن کاهش دهد. با توجه به اینکه جمع‌آوری پسماند حدود ۵۰ الی ۷۰ درصد از مخارج کل یک سیستم مدیریت پسماند شهری را تشکیل می دهد،مرجع{۱} اندکی بهبود در عملکرد سیستم، موجب کاهش قابل ملاحظه‌ی کل هزینه‌های مدیریت پسماند می‌شود. مدل ریاضی این مساله از نوع برنامه‌ریزی عدد صحیح است که برای حل آن در زمان نسبتاً کوتاه، روشی ابتکاری شامل سه الگوریتم پیشنهاد می‌شود: ابتدا کل محدوده‌ی مورد بررسی با استفاده از الگوریتم اول )الگوریتم بخش بندی( به تعدادی بخش تقسیم می‌شود. هر نقطه واقع در مرز بخش می‌تواند یک نقطه شروع یا پایان بالقوه برای عملیات جمع‌آوری باشد. با استفاده از الگوریتم دوم )الگوریتم تولید مسیر( برای هر بخش کوتاه‌ترین مسیر بین هر زوج نقطه شروع و پایان تعیین می شود. در گام بعدی، الگوریتم ترکیب بخش‌های همجوار مناسب را باتوجه به ظرفیت و تعداد ماشین‌های جمع‌آوری موجود مشخص می کند به طوری‌که کل مسافت طی شده در مجموع این بخش‌ها کمینه شود. در این روش ابتکاری موانع توپولوژیکی )مانند بن‌بست‌ها و بلوارها( و همچنین مقررات ترافیکی )مانند یک طرفه بودن( به عنوان محدودیت لحاظ شده‌اند تا نتایج هر چه بیشتر به واقعیت نزدیک باشند. در نهایت، برتری روش پیشنهادی نسبت به روش مورد استفاده در دنیای واقعی از طریق مورد کاوی در ابعاد واقعی برای سه ناحیه از شهرداری تهران نشان داده می شود.