اثر زولپیدم بر پیدایش وابستگی به مورفین به روش CPP در موش های سوری نر بالغ

اين پژوهش با هدف بررسي اثر داروي ضداضطرابي زولپيدم بر پيدايش وابستگي به مورفين به روش CPP در موش هاي سوري نر بالغ انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل 56 سر موش سوري نر بالغ با وزن تقريبي 35-30 گرم و سن حدودا 80 روزه بود که به گروه هاي کنترل، شاهد و 5 گروه تجربي تيمار با مورفين، تيمار با زولپيدم با دوز حداقل و حداکثر و تيمار با مورفين+ زولپيدم با دوز حداقل و تيمار با مورفين+ زولپيدم با دوز حداکثر تقسيم گرديدند. از مورفين براي ايجاد وابستگي و از زولپيدم به عنوان يک داروي آرام بخش و ضد اضطراب استفاده شد و براي تشخيص ايجاد وابستگي از روش ترجيح مکان شرطي (يا به اختصارCPP ) استفاده گرديد. داده هاي به دست آمده با کمک آزمون تي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد که بين گروه کنترل و شاهد اختلاف معني داري در ترجيح مکان خاصي وجود ندارد و همچنين بين گروه کنترل با گروه تجربي تيمار با زولپيدم نيز اختلاف معني داري در ترجيح مکان خاصي وجود ندارد. اما بين گروه کنترل و گروه تيمار با مورفين اختلاف معني داري در ترجيح مکان دريافت مورفين مشاهده گرديد و بين گروه تيمار با زولپيدم با دوزهاي حداقل و حداکثر+ مورفين نسبت به گروه تيمار با مورفين به تنهايي کاهش معني داري در ترجيح مکاني مشاهده شد. با توجه به يافته هاي پژوهش، به نظر مي رسد که زولپيدم به عنوان آگونيست گيرنده هاي GABA از طريق مهار مسيرهاي دوپامينرژيک باعث کاهش ترجيح مکان شرطي (CPP) القاشده با مورفين مي گردد.