چکیده مقاله
موضوع مورد مطالعه در این نوشتار «زمانبندی اطاقهای عمل» است که در آن انجامِ هر عمل جراحی به چهار مرحله تقسیمبندی شده که منابع اصلی مورد نیاز هر مرحله جراحان و اطاقهای عمل هستند. این مسئلهتوسط یک مدل برنامهریزی عدد صحیح مختلط فرموله شده که در آن تخصیص بیماران به اطاقهای عمل و توالی عملهای بیماران هر اطاق طوری تعیین میشود که تابع هدف دومعیارهی میزان اضافهکاری جراحان و فواصل بیکاری بین جراحیهای آنها کمینه شود. بهمنظور حل مسئله، یک الگوریتم شاخه و کران توسعه داده شده و با تولید نمونه مسائلی، کارایی الگوریتم بررسی شده و حساسیت برخی پارامترها مورد تحلیل قرار گرفته است.
براساس نتایج ارائه شده، بهتر است ۲۰ درصد به طول کل زمان جراحیهای هر جراح اضافه کرده و آن را بهعنوان طول بازه کاری وی در نظر بگیریم زیرا بازههای کاری بزرگتر هیچگونه بهبود چشمگیری در جواب بهینه نخواهند داشت.