نقش واسطه ای بخشایش در رابطه ویژگی های شخصیتی و بهزیستی روان شناختی نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي متغير بخشايش در رابطه ويژگي هاي شخصيتي و بهزيستي روانشناختي در نوجوانان شهر شيراز بود. بدين منظور تعداد 328 نفر از دانش آموزان دبيرستان هاي شهر شيراز با ميانگين سني 17 سال به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و آنها مقياس هاي مورد نظر را تکميل کردند. در اين پژوهش از سه مقياس پنچ عاملي شخصيت، بهزيستي روانشناختي و بخشايش صفت استفاده شد. روايي و پايايي اين مقياس ها در حد رضايت بخشي محاسبه شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، از روش تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان و منطبق با مراحل بارون و کني استفاده گرديد. يافته ها بيانگر اين بود که بعد روان رنجوري از ابعاد پنچ عامل شخصيت پيش بين منفي و معني دار بخشايش و بهزيستي روانشناختي بود. ابعاد برون گرايي، گشودگي، توافق پذيري و وظيفه شناسي هم به طور مثبت و معني دار پيش بيني کننده بخشايش و بهزيستي روانشناختي بودند. همچنين نتايج نشان داد که ابعاد پنچ عامل شخصيتي با واسطه بخشايش مي توانند بر بهزيستي روانشناختي تاثيرگذار باشند. در نهايت مي توان گفت که ابعاد مثبت شخصيتي با فعال کردن عواطف مثبت بر بخشايش و فرايندهاي بخشايش موثر هستند و از اين طريق مي توانند بر بهزيستي روانشناختي تاثيرگذار باشند