انتخاب روش مناسب همکاری فناوری برای تولید الکترود گرافیتی در ایران

امروزه با توجه به روند سریع تحولات فناوری، هیچ شرکت و کشوری قادر به تأمین تمام فناوری‌های مورد‌نیاز خود نمی‌باشد. لذا همکاری فناوری با دارندگان فناوری امری اجتناب‌ناپذیر است. اما از آنجا که هر پروژه همکاری و انتقال فناوری، دارای ابعاد مختلفی از جمله مباحث فنی، اقتصادی، حقوقی و اجتماعی است و در بسیاری از موارد، تبعات عدم‌توجه به این مسائل می‌تواند، ضربات جبران‌ناپذیری رابه اقتصاد کشور وارد نماید، آگاهی از معیارهای اساسی که می‌بایست قبل از همکاری فناوری، مورد‌توجه قرار گیرند، امری حیاتی برای مدیران و سیاست‌گذاران این عرصه می‌باشد. در این مقاله، مدل‌های مرسوم انتخاب روش انتقال فناوری در سطح جهان، مورد‌مطالعه قرار گرفتو با شناسایی معیار‌های مؤثر بر انتخاب روش انتقال فناوری و شیوه همکاری‌های فناوری، از روش تصمیم‌گیری چند شاخصه، استفاده گردید. سپس با استفاده از روش AHP، مدلی طراحی شد تا از این طریق، مناسب‌ترین روش همکاری فناوری برای ایجاد کارخانه الکترود گرافیتی، اولویت‌بندی شود. نتایج‌ حاکی از آن بودند که بهترین روش‌ها برای‌ همکاری و انتقال‌ ‌فناوری الکترود گرافیتی به‌ترتیب اولویت، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، سرمایه‌گذاری مشترک و خرید امتیاز بودند.