ارائه‌ چارچوبی برای ارزیابی و توسعه قابلیت نوآوری از طریق رویکرد پویایی سیستم‌ (مورد مطالعه‌: شرکت متالوژی‌ پودر مشهد)

قابلیت نوآوری محرک اصلی نوآوری و رقابت‌پذیری شرکت‌ها در محیط کسب‌و‌کار امروز است. شرکت‌ها برای بهبود مداوم نوآوری بایستی دائماً وضعیت و چگونگی برهم ‌کنش میان توانمندساز‌ها و نتایج نوآوری را تحلیل نمایند. تحقیق حاضر چارچوبی پویا برای بررسی روابط علّی میان توانمندساز‌های قابلیت نوآوری (رهبری، استراتژی نوآوری، کارکنان، شراکت‌ها و منابع، و فرآیند نوآوری) و همچنین نتایج مورد‌انتظار آن‌ها (مشتری، کارکنان، سازمان و عملکرد کلی شرکت) ارائه کرده که در یک شرکت تولیدی مورد‌مطالعه قرار گرفته‌است. از تلفیق روش‌ دیماتل که یک ابزار تحلیل چند‌معیاره است با مدل‌سازی پویایی سیستم، مدل پویای قابلیت نوآوری ایجاد گردید. روابط و شدت نفوذ بین عناصر اصلی مدل به کمک روش دیماتل استخراج شده و از طریق پیش‌‌فرض تأثیر فزاینده‌ی توانمندسا‌زها بر رخداد نتایج نوآوری، مدل‌سازی صورت پذیرفت. نتایج شبیه‌سازی مدل دو توانمندساز کارکنان و استراتژی نوآوری را به‌عنوان حوزه‌های نیازمند بهبود معرفی نمود. در نتیجه نیز سناریوهای خط‌مشی شرکت نشان دادند که تلاش بیشتر برای بهبود توانمند‌ساز کارکنان باعث ارتقاء سطح بلوغ قابلیت نوآوری در مدت زمان کوتاه‌تری می‌شود.