رابطه ابعاد كمال گرایی والدین با عزت نفس و خودكارآمدی فرزندان

هدف از اين تحقيق تبيين رابطه کمال گرايي والدين با عزت نفس و خودکارآمدي فرزندان در بين دانش آموزان دختر و پسر دبيرستان هاي نواحي چهارگانه آموزش و پرورش شهر شيراز در سال تحصيلي 89 - 88 است. بدين منظور تعداد 120 نفر از دانش آموزان دختر و 120 نفر از دانش آموزان پسر در دوره متوسطه از طريق روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس کمال گرايي فراست، آزمون عزت نفس کوپراسميت و آزمون خودکارآمدي شرر مي باشد. نتايج نشان داد که بين ابعاد کمال گرايي والدين با متغير عزت نفس در بعد نظم و ترتيب مادر رابطه مثبت و معنادار و با انتقادات مادر و پدر، نگراني از اشتباهات پدر، ترديد نسبت به اعمال پدر و انتقادات پدر رابطه منفي و معني داري وجود دارد و متغير خودکارآمدي با ابعاد کمال گرايي والدين در استانداردهاي فردي مادر، نظم و ترتيب مادر و پدر رابطه مثبت و معني داري و با نگراني از اشتباهات مادر پدر، ترديد نسبت به اعمال مادر و پدر، انتقادات مادر، رابطه منفي و معني داري وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد که مولفه ترديد نسبت به اعمال پدر مي تواند پيش بيني کننده خودکارآمدي و مولفه انتظارات پدر از ابعاد متغير کمال گرايي مي تواند پيش بيني کننده عزت نفس باشد. در نتيجه مي توان گفت که ابعاد کمال گرايي والدين با عزت نفس و خودکارآمدي فرزندان رابطه منفي و معناداري دارد. در پايان پيشنهاداتي به منظور تکميل پژوهش هاي بعدي و استفاده از نتايج اين پژوهش ارائه گرديد