بررسی رابطه بین كمال گرایی و خودپنداره تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای اهمال كاری تحصیلی در دانشجویان

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه کمالگرايي و خودپنداره تحصيلي با توجه به نقش واسطه اي اهمال کاري تحصيلي در دانشجويان انجام شده است. اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي است. نمونه پژوهش حاضر شامل 187 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد دزفول بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ميزان خودپنداره تحصيلي با مقياس خودپنداره تحصيلي لي يو و وانگ (2005)، کمال گرايي با مقياس کمال گرايي هويت و فلت (1991) و اهمال کاري تحصيلي با مقياس اهمال کاري لي (1986) اندازه گيري شد. سپس داده ها با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد که در بين متغيرهاي پژوهش (کمال گرايي خودمدار، خودپنداره تحصيلي و اهمال کاري تحصيلي) رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. همچنين کمال گرايي خودمدار پيش بيني کننده بهتري نسبت به اهمال کاري تحصيلي، براي خودپنداره تحصيلي بود و کمال گرايي جامعه مدار نتوانست اهمال کاري تحصيلي و همچنين خودپنداره تحصيلي را پيش بيني کند. بنابراين تخصيص امکانات آموزشگاهي، جهت شناخت تاثيرات متغيرهاي مورد پژوهش و مشاوره مناسب با دانشجويان و دانش آموزان در اين زمينه، در دانشگاه ها و مدارس ضروري مي باشد