آزمون و اعتباریابی پرسشنامه خودارزشمندی در بین دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر اصفهان

خودارزشمندي به مثابه شاخص سازگاري روانشناختي و کارکرد مناسب اجتماعي تلقي مي شود. هدف مقاله حاضر آزمون و اعتباريابي مقياس خودارزشمندي است. اطلاعات تحقيق با استفاده از ابزار پرسشنامه و تحقيق پيمايشي از ميان 200 دانش آموز دختر و پسر دبيرستان هاي شهر اصفهان جمع آوري شده است. ابزار پژوهش مقياس خودارزشمندي کروکر و همکاران (2003 و 2009) بوده که داراي هفت پاره مقياس (حمايت خانواده، رقابت جويي، جاذبه هاي ظاهري، عشق خدايي، شايستگي علمي، تقوي و پرهيزگاري و موافقت از سوي ديگران) مي باشد. براي آزمون روايي ابزار تحقيق از مقياس عزت نفس جمعي لوهاتنن و کروکر (1992) استفاده شده است. ميزان پايايي ابزار (آلفاي کرونباخ) براي کل پسران و دختران به ترتيب 0.799، 0.706 و 0.82 بوده است. براي بررسي روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي نشان داد که هفت پاره مقياس خودارزشمندي قابل تقليل در دو عامل هستند و دو عامل مذکور را مي توان خودارزشمندي دروني و خودارزشمندي بيروني ناميد. رابطه معناداري بين خودارزشمندي و عزت نفس جمعي وجود داشته (0.31) که معرف روايي ابزار تحقيق مي باشد. علاوه بر آن تمامي گويه هاي مقياس در چهار عامل قابل تقليل هستند که بيانگر روايي سازه است. مقياس خودارزشمندي داراي پايايي و روايي بسيار مطلوبي بوده است و متناسب فرهنگ ايران قابل استفاده مي باشد