كاربرد آموزش برنامه حل مساله بین فردی در كاهش رفتارهای مشكل ساز دانش آموزان دیرآموز: مطالعه تك آزمودنی

مهارت حل مساله در برقراري ارتباط مناسب با ديگران، از اهميت زيادي برخوردار است. عدم برخورداري از توانايي حل مساله در مواجهه با مشکلات بين فردي، مي تواند موجب بروز رفتارهاي تکانشي، پرخاشگري، گوشه گيري، احساس ناکامي و رفتارهاي غيرانطباقي در کودکان شود. از سوي ديگر، در کودکان کم توان ذهني وجود نقايص شناختي و نارسايي مهارت هاي اجتماعي، بر کنترل تکانه و سازگاري رفتاري تاثيرگذار است. از اين رو، آموزش مهارت هاي تفکر از جمله حل مساله ضروري به نظر مي رسد. مطالعه حاضر به منظور بررسي تاثير برنامه حل مساله بين فردي بر کاهش مشکلات رفتاري دانش آموزان ديرآموز پايه اول دبستان انجام شده است. اين پژوهش از نوع طرح هاي تک آزمودني است که به صورت طرح A-B با مرحله پيگيري بر روي پنج دانش آموز پسر انجام گرفت. پرخاشگري، زورگويي و تهديد، شکايت کردن، بحث و مجادله به عنوان رفتارهاي آماج مورد مشاهده قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به خط پايه در 10 جلسه جمع آوري شد. سپس طي 30 جلسه 50 دقيقه اي، سه جلسه در هر هفته، برنامه حل مساله بين فردي به صورت گروهي آموزش داده شد. اطلاعات مرحله پيگيري در طي 10 جلسه بعد از پايان برنامه مداخله جمع آوري شد. براي تحليل داده ها از نمودار و تحليل چشمي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها مبين آن است که آموزش، در کاهش مشکلات رفتاري دانش آموزان در مرحله مداخله تاثيرگذار بوده و روند نزولي رفتارها در مرحله پيگيري نيز قابل مشاهده است