اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر حالات شخصیتی، عزت نفس و نشانگان بالینی افراد دچار شكست عاطفی

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان تحليل رفتار متقابل بر حالات شخصيتي، عزت نفس و نشانگان باليني افراد دچار شکست عاطفي بود. بررسي حاضر به روش طرح نيمه آزمايشي تک موردي و از نوع خط پايه چندگانه انجام شد. بدين منظور پنج مراجع دختر به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و تحت درمان تحليل رفتار متقابل قرار گرفتند. مراجعين در مرحله پيش از درمان (خط پايه) و در طي جلسه هاي اول، هفتم، هشتم، و جلسه آخر (جلسه چهاردهم) و مراحل پيگيري سه ماهه و شش ماهه پرسشنامه هاي ضربه عشق، BDI-II، عزت نفس، GHQ-28، نوع عملکرد پس از شکست عاطفي، DASS-21، و PAC را تکميل کردند. همچنين در مرحله پيش از درمان، پرسشنامه ميلون-3 را براي شناسايي الگوهاي باليني شخصيت کامل کردند. براي تحليل داده ها از دو روش معناداري باليني و شاخص درصد بهبودي استفاده شد. نتايج نشان داد که درمان تحليل رفتار متقابل بر حالات شخصيتي، عزت نفس و نشانگان باليني افراد دچار شکست عاطفي اثربخش بوده، و مراجع پس از پايان درمان از حالات شخصيتي «بالغ» و «والد حمايت کننده» خود بيشتر استفاده مي کرده است. درمان تحليل رفتار متقابل با توجه به فرآيند درماني - تکنيکي که دارد در بهبود علائم مرضي دانشجويان داراي شکست عاطفي از اثربخشي مناسبي دارد