ساخت و اعتباریابی مقیاس علاقه اجتماعی

هدف اين مقاله ساخت و اعتباريابي مقياس علاقه اجتماعي بود. علاقه اجتماعي به معناي علاقه به نوع بشر و نيازها و نگراني هاي ديگران است. روش پژوهش به صورت پيمايشي است که با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شده و جامعه آماري اين پژوهش شامل جوانان شهر شيراز مي باشد. روش نمونه گيري به صورت خوشه اي مرحله اي و تعداد حجم نمونه 457 نفر است. در اين پژوهش ابتدا روايي صوري و محتوايي پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان تاييد گرديده سپس با روش تحليل عاملي اکتشافي پرسشنامه علاقه اجتماعي مشتمل بر 4 عامل و 27 ماده ساخته شده است که بر روي عامل اول (بهزيستي و رفاه ديگران)، 8 ماده، بر روي عامل دوم (همدلي) 6 ماده، بر روي عامل سوم (تعامل با ديگران) 6 ماده و عامل چهارم پرسش هاي واگرا (بهزيستي و رفاه خود) 7 ماده قرار گرفته است. پايايي اين پرسشنامه بر اساس آلفاي کرونباخ و روش دونيمه کردن بررسي شد که نتيجه رضايت بخش بود، هم چنين روايي سازه اي اين پرسشنامه بوسيله دو فرضيه بررسي گرديد. اين فرضيه ها، رابطه بين مذهب و سن با علاقه اجتماعي را تبيين مي کردند که يافته ها رابطه مثبت و معني داري را نشان دادند و هر دو فرضيه تاييد گرديد. به علاوه، با استفاده از تحليل عاملي تاييدي متغير مکنون علاقه اجتماعي با چهار خرده مقياس داراي برازندگي بوده است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهند که پرسشنامه علاقه اجتماعي از روايي وپايايي بسيار رضايت بخشي برخوردار است و درنتيجه مي تواند ابزار مناسبي براي ارزيابي علاقه اجتماعي باشد.